Dit artikel is voor het laatst geupdate op 25 oktober 2023 door Kimberly
Lichaamstaal bij honden zegt veel over de staat waarin de hond verkeert op dat moment. Toch is er ook nog onduidelijkheid over de diverse lichaamshoudingen van een hond. Die onduidelijkheid zit hem vooral in het feit dat wij honden fokken met verschillende oren- en staartstanden. Dat zorgt vaak voor spraakverwarring. Maar ook verkeerde interpretatie van hondengedrag. In dit artikel een uiteenzetting van lichaamstaal bij honden.
Oren
Oren kunnen een neutrale stand hebben. Voor honden met rechtopstaande oren betekent dit dat de oorschelp iets naar buiten t is gedraaid. Er worden geen spieren aangespannen. Hierdoor lijkt de onderlinge afstand tussen de oren groter. Voor honden met hangende oren betekent dit dat ze plat langs de kop vallen. Eigenlijk zie je dat alleen bij honden die slapen of die echt rustig ontspannen liggen.
Er zijn natuurlijk vele soorten oren en dus zal de neutrale stand af kunnen wijken. Hoe langer het oor, hoe lastiger het ook te zien is. Hoe meer haar de hond heeft, hoe moeilijker het wordt. Honden met tip oren hebben een oor stand vergelijkbaar met die van honden met rechtopstaande oren.
Oren kunnen ook naar achteren gedraaid worden. Wanneer jij een hond contact aanbiedt zal deze in de meeste gevallen naar jou toekomen met de oren naar achteren. Dat kan er zo uitzien.
Lees ook: Top 15 keer de beste leren hondenriem
Product advies
Bij angst heeft een hond zijn oren ook naar achteren gericht maar zal niet naar je toekomen als je contact zoekt; hij vlucht of verstart. Een angstige hond heeft de oren soms zo ver naar achteren dat zij bijna in de vacht verdwijnen.
Een hond met rechtopstaande oren draait zijn oorschelpen naar voren waardoor de oren dichterbij elkaar lijken te staan. Honden met hangende oren doen hetzelfde waardoor de oren aan de achterkant van de kop afgedraaid worden.
Bij sommige honden is het soms lastig of helemaal niet te zien. Bijvoorbeeld met lange oren in combinatie met een eenkleurige vacht en/of veel haar. Andere honden hebben ook moeite deze honden te lezen.
Staart
De staart is ook een belangrijk onderdeel de lichaamstaal bij honden. Zowel in de onderlinge communicatie als naar ons toe varieert de staartstand vrijwel continu. En over de staartstand en zijn betekenis is wellicht nog meer verwarring dan over de stand van de oren.
Net als bij de oren, heeft de staart drie standen: neutraal, lager dan neutraal en hoger dan neutraal. Natuurlijk zitten daar vele varianten in maar de basis blijft hetzelfde. Bij een neutrale staartstand hangt de staart ontspannen naar beneden.
Een hond heeft een staartstand lager dan neutraal als zijn staart zijn anus afdekt. De variatie in lager, nog lager of laagst zit hem in de spanning waarmee hij zijn anus afdekt. Het uiteindelijk van de staart kan ook vele variaties hebben. Van ontspannen tot helemaal tegen de buik aangedrukt. Een staart is hoger dan neutraal als de staart vrijkomt van de anus. Enkele voorbeelden van staartstanden:
Het misverstand in lichaamstaal bij honden zit vaak in het gegeven dat wij een neutrale staartstand verwarren met een staartstand volgens de ras standaard. Daarom wordt gezegd dat de neutrale staartstand voor elke hond anders is. Dit is onjuist. Als de ras standaard aangeeft dat de hond zijn staart hoog moet dragen (Beagle, terriërs) betekent dit niet dat deze stand dus neutraal is.
Een hond met een hoge staart communiceert iets anders dan een hond met een neutrale staart. En aangezien honden geen idee hebben van ras standaarden, loopt een Jack Russell vaak met een hoge staartstand over straat. Toch kan hij echt zijn staart wel laag dragen.
Rest van het lichaam
Aan de rest van het lichaam valt ook veel af te lezen. Honden die een hoge houding aannemen, staan hoog op de poten waarbij de spanning in het lichaam zichtbaar is en ze maken zich groot. Honden die een lage houding aannemen maken zich klein, zakken wat door de poten.
Lichaamstaal bij honden
De foto’s in dit artikel zijn momentopnames. Een hond zijn lichaamstaal verandert voortdurend. In interactie met ons en met andere honden. Het interpreteren van lichaamstaal is dan ook best lastig. Zo heeft een hond die op de grond ligt niet per definitie een lage houding. En een hond die daar boven staat niet automatisch een hoge houding. In de meeste gevallen hebben honden een ambivalente houding.
Op de foto hiernaast zie je een voorbeeld daarvan. De hond op de grond heeft een staartstand hoger dan neutraal en de hond die boven hem staat een staartstand die lijkt op neutraal. Doordat zijn staart niet recht naar beneden hangt maar iets afbuigt, zie je dat er spanning is. Deze honden zijn aan het spelen. De hond onderop is ouder en speelt met een pup.
Hij gooit zich bewust op de grond om uit te nodigen tot spel. Lichaamstaal bij honden kan ook zorgen voor conflicten. Om die te begrijpen en eventueel te voorkomen, is enige kennis van hondengedrag noodzaak.
